“Er is veel onzekerheid over wat de politieke plannen van het nieuwe kabinet voor de culturele sector betekenen. Dat is voor mij een extra motivatie om met publieksdata aan de slag te gaan. Als we dat als sector gezamenlijk aanpakken en het belangrijk vinden, maken we onszelf sterker, en dus minder afhankelijk van derden. Een mooi voorbeeld is hoe het gezamenlijke Cultuurkaartplatform het mogelijk maakt om vraag en aanbod beter op elkaar te kunnen aansluiten, omdat we die data binnen het platform bij elkaar laten komen. Dat komt extra goed van pas als er grote incidenten zijn, waar docenten en jongeren juist kunst en cultuur gebruiken om ingewikkelde conflicten bespreekbaar te maken. Met de Cultuurkaart kunnen we dat snel faciliteren omdat we weten wie daar behoefte heeft, en wie die ervaring kan aanbieden.”